ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਦਿੱਤੀਆਂ - ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਖੋਲਣੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ.....!

ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੈਨੇਡਾ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਤਲਖੀ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਜਿਸ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਆਪਸੀ ਸਾਂਝ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਸਗੋਂ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ’ਤੇ ਵੀ ਕਈ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਕੀਤੇ। ਇਸ ਤਲਖੀ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸਿਆਸਤ ਅਤੇ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਸਮਰਥਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਸਦਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਡੂੰਘੀ ਸੱਟ ਮਾਰੀ। ਇਸ ਸਾਰੀ ਸਥਿਤੀ ਨੇ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਜਿਹੜੀਆਂ ਗੰਢਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹਾਂ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਖੋਲਣ ਦੀ ਨੌਬਤ ਆ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।

ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਦੀ ਮੰਗ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸਮੂਹਾਂ ਵੱਲੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸਮਰਥਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਮਰਥਨ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਪੱਧਰ ’ਤੇ, ਸਗੋਂ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ। ਜਸਟਿਨ ਟਰੂਡੋ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਸਰਕਾਰ, ਜੋ 2015 ਤੋਂ 2025 ਤੱਕ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਰਹੀ, ਨੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਸਰਕਾਰ ਚਲਾਈ, ਜਿਸ ਦੀ ਸੋਚ ਵੱਖਵਾਦੀ ਅਨਸਰਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰਥਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਸੀ। ਇਸ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਬਾਹਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਸਦਕਾ ਟਰੂਡੋ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ, ਪਰ ਇਸ ਦੀ ਕੀਮਤ ਵਜੋਂ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਸਖ਼ਤ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਤੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪਾਸਾ ਵੱਟਣਾ ਪਿਆ। ਇਹ ਮਜਬੂਰੀ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸਿਆਸਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ, ਸਗੋਂ ਭਾਰਤ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਟਰੂਡੋ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਭਾਰਤ ’ਤੇ ਕੁਝ ਗੰਭੀਰ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਗਾਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਮੁੱਦਾ ਸੀ 2023 ਵਿੱਚ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਇੱਕ ਸਿਆਸੀ ਹਤਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਇਲਜ਼ਾਮਾਂ ਨੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਇਹਨਾਂ ਇਲਜ਼ਾਮਾਂ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਆਈ, ਤਾਂ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਸਰਕਾਰ ਕੋਈ ਠੋਸ ਸਬੂਤ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰਨ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਣੀ ਪਈ। ਇਹ ਘਟਨਾ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸਾਖ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਬੱਬ ਬਣੀ ਅਤੇ ਜਸਟਿਨ ਟਰੂਡੋ ਦੀ ਸਿਆਸੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਸਾਰੀ ਘਟਨਾ ਨੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਅਣਸੋਚੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਅਤੇ ਸਿਆਸੀ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਾਖ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ, ਸਗੋਂ ਆਮ ਜਨਤਾ ਦੇ ਮਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਰਕਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ।

ਇਸ ਸਾਰੇ ਘਟਨਾਚੱਕਰ ਦਾ ਅਸਰ 2025 ਦੀਆਂ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ। ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਬਹੁਮਤ ਨਾਲ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਆਈ, ਜਦਕਿ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਸਮਰਥਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਕਰਾਰੀ ਹਾਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਸ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਮੁਖੀ ਵੀ ਆਪਣੀ ਸੀਟ ਹਾਰ ਗਿਆ, ਜੋ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਸੀ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਜਨਤਾ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਇਸ ਹਾਰ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਸੀ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਦਾ ਵਧਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ, ਜਿਸ ਨੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਅਤੇ ਅਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਜੇ ਇਸ ਸੋਚ ਨੂੰ ਨਾ ਰੋਕਿਆ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਇਹ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਬਣਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਡਰ ਨੇ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਰਕਾਰ ਚੁਣਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਸਥਿਰਤਾ, ਸਦਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ’ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇਵੇ।

ਮੌਜੂਦਾ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਭਾਰਤ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਸੁਧਾਰਨ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਹਿਮ ਕਦਮ ਚੁੱਕਿਆ। ਜੀ-7 ਸੰਮੇਲਨ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸ੍ਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਨੂੰ ਖਾਸ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਜੋ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਰਸਮੀ ਨਿਮੰਤ੍ਰਣ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੰਕੇਤ ਸੀ ਕਿ ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਭਾਰਤ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛੁਕ ਹੈ। ਇਹ ਸੱਦਾ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਵੀ ਪ੍ਰਤੀਕ ਸੀ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਮਿਲ ਕੇ ਆਰਥਿਕ, ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਸਿਆਸੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਨਵੇਂ ਰਾਹ ਖੋਲਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਸੱਦੇ ਦਾ ਮੁੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਸੀ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਗੱਲਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਮੁੱਦਿਆਂ ’ਤੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨਾ, ਜੋ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤ ਵਿੱਚ ਹੋਣ। ਪਰ ਇਸ ਸੱਦੇ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕੁਝ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦੀ ਅੱਗ ਸੁੱਲਘ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ੍ਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਦੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੌਰੇ ਦੀ ਖਬਰ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਸਮੂਹਾਂ ਨੂੰ ਭੜਕਾਇਆ  ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੜਕਾਂ ’ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਇਹ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਸਿਰਫ਼ ਨਫ਼ਰਤ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਸਗੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰੀ ਮਹਿਮਾਨ ਦੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਵੀ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਈ। ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸ੍ਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਦੇ ਪੋਸਟਰਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਗਿਆ, ਸਗੋਂ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਫੋਟੋ 'ਤੇ ਠੁੱਡੇ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਮਾਸੂਮ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਨਫਰਤੀ ਫਿਤਰਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦਾ ਘਟੀਆ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਕਾਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸਦਭਾਵਨਾ ’ਤੇ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਕੀਤੇ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਵੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾ ਤਾਂ ਭਾਰਤ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਹਨ, ਜਿੱਥੋਂ ਉਹ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੰਬੰਧ ਰੱਖਦੇ ਹਨ  ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੈਨੇਡਾ ਪ੍ਰਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸੁਖ-ਸਹੂਲਤਾਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ।

ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਮੰਦਭਾਗੀ ਵਰਤਾਰਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਨਾਗਰਿਕ ਦੱਸਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰੀ ਮਹਿਮਾਨ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਸੜਕਾਂ ’ਤੇ ਉਤਰ ਕੇ ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸੋਚ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਨੇ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸਾਖ ’ਤੇ ਵੀ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਦੇ ਤਹਿਤ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ, ਜੋ ਕੈਨੇਡਾ, ਅਮਰੀਕਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਜਾਂ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ? ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾ ਤਾਂ ਭਾਰਤ ਨਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੈਨੇਡਾ ਨਾਲ। ਇਸ ਸੋਚ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਪਹਿਲੂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸਦਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਹੀ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀ, ਸਗੋਂ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਸਾਖ ’ਤੇ ਵੀ ਬੁਰਾ ਅਸਰ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਈਚਾਰਾ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ, ਲਗਨ ਅਤੇ ਸਦਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਮਣਾ ਖੱਟਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਜਿਹੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਕਾਰਨ ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਸਦਾ ਹੀ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣਾ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਰੌਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਜੁਗਾੜ ਲਗਾ ਕੇ ਵਿਕਸਤ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਸਿਰ-ਪੈਰ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਕੇ ਮਾਹੌਲ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਰੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਸਾਖ ’ਤੇ ਡੂੰਘਾ ਅਸਰ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹੀ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਕਨੇਡਾ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵੱਲੋਂ ਇਹ ਬਿਆਨ ਆਉਣਾ ਕੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕੇ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਨਾਲ ਲਿਪਤ ਵਿਅਕਤੀ ਭਾਰਤ ਵਿਰੋਧੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਲਈ ਕਨੇਡਾ ਦੀ ਜਮੀਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਤਾਜ਼ਾ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਜੋ ਕਿ ਨਿਊਜੀਲੈਂਡ ਦਾ ਹੈ, ਜਿਥੇ ਉਥੋਂ ਦੇ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਦਾ ਮੁਜਾਹਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਮੂਹ ਖਿਲਾਫ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ।

ਜੇ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਜਿਹਾ ਵੀ ਜਰੂਰ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵਿਕਸਤ ਦੇਸ਼ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ’ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਲਗਾ ਦੇਣ। ਇਹ ਸਭ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਘਟੀਆ ਹਰਕਤਾਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਹੜੇ ਵੱਖਵਾਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਹਵਾ ਦੇ ਕੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਾਖ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਦਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਵੀ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਵਸਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਹੁਣ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਖ਼ਤ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣ। ਇਹ ਸਾਰੀ ਸਥਿਤੀ ਸਾਨੂੰ ਸਿਰਲੇਖ ਦੀ ਕਹਾਵਤ “ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗੰਢਾਂ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਖੋਲਣੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ” ਦੀ ਸੱਚਾਈ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਨੂੰ ਨੱਥ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ, ਤਾਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਖ਼ਮਿਆਜ਼ਾ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਭੁਗਤਣਾ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਹੜੇ ਸਿਰਫ਼ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਸਦਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜਾਂ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਉਹ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਉਪਰ ਚੱਕਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਣਗੇ। ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ’ਤੇ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਨਕੇਲ ਕੱਸਣ, ਤਾਂ ਜੋ ਸਦਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਤਰੱਕੀ ਦਾ ਮਾਰਗ ਸਥਾਪਿਤ ਹੋ ਸਕੇ।

liberalthinker1621@gmail.com

ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ-7009807121

ਐਮ.ਸੀ.ਏ, ਐਮ.ਏ ਮਨੋਵਿਗਆਨ

ਰੂਪਨਗਰ